Bierzwnik. Opactwo cystersów z XIII wieku, na dawnym pograniczu Wielkopolski i Brandenburgii. O
prowadzonych od roku 1992 badaniach archeologicznych świadczą otoczone
biało-czerwoną taśmą wykopy z fragmentami czerwonych cegieł, gdzie można
obserwować warstwy kulturowe oraz ustawione w kilku miejscach tablice z
obszerną informacją historyczną. Odkryto pochówki mnichów. Natrafiono na
relikty systemu grzewczego. Zrekonstruowano sklepienia w sali braci (fraterni)
i w rozmównicy. Prawdopodobnie z XIII wieku pochodzą fragmenty pieca
do wypalania cegieł, ślady po zasypanych dołach gdzie magazynowano glinę,
fragmenty źle wypalonych cegieł; to wszystko w miejscu przygotowywania
materiałów do budowy klasztoru.
Powoli
w różnych fragmentach opactwo jest rekonstruowane. Stają betonowe filary,
wsporniki, które łączą nowe ściany z historycznym murem. Przy zachowanym
prezbiterium z trzema przęsłami kościoła, przy skrzydle dawnego klasztoru stają
budowane współcześnie mury oddające charakter gotyckich ścian, przypor i łuków.
Oglądając plan dawnego klasztoru można sobie wyobrazić zakrystię, bibliotekę,
jadalnie, kuchnię, dziedziniec wewnętrzny ze studnią, krużganki z których
przez witrażowe okna widać kolejne pomieszczenia. Delikatnie szumią drzewa. W
cieniu krużganka powoli przesuwa się postać mnicha zatopionego w modlitwie.
Przybył z XIV wieku zobaczyć co się dzieje nad jeziorem? Z tyłu pomiędzy
zielonym drzewami, lekko złoconymi słońcem, błyska marszczona przez wiatr woda.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz